بررسی هیستولوژیک و هیستومورفومتریک کاربرد عاج دمینرالیزه اتوژن در ترمیم نقص استخوانی ایجاد شده در مجاورت ایمپلنت کاشته شده در استخوان تیبیای خرگوش

سابقه و هدف: استفاده از ایمپلنت برای جایگزینی دندان های از دست رفته به کیفیت و کمیت استخوان بستگی دارد. یکی از راههای کسب کمیت و کیفیت بهتر استفاده از پیوندها مانند پیوند استخوان از خود شخص، بیواوس و عاج دمینرالیزه است. هدف از این تحقیق بررسی هیستومورفومتریک کاربرد عاج دمینرالیزه در افزایش کمیت استخوان و استواینتگراسیون در استخوان تیبیای خرگوش می باشد.مواد و روشها: در این تحقیق تجربی از پنج خرگوش سفید نیوزلندی ماده استفاده شد. یک سوراخ به قطر 3.5 میلیمتر برای قرار دادن ایمپلنت ایجاد شد. در هر استخوان تیبیا یک ایمپلنت کاشته شد بنابراین هر خرگوش دارای دو ایمپلنت بود. در قسمت دیستالی آن سوراخ یک ضایعه به قطر 6 میلیمتر که تمامی ضخامت استخوان را در بر گرفته بود، ایجاد شد. یکی از ضایعه ها با عاج دمینرالیزه اتوژن (addm) پر شد و دیگری خالی رها شد. روی هر دو آنها با غشا bioguid (ساخت کشور ایتالیا) که قابل جذب و از جنس کلاژن بود پوشیده شد. خرگوش در هفته های سوم، پنجم، هفتم، نهم و یازدهم کشته شده و از هر خرگوش دو نمونه بدست آمد. سپس نمونه ها دکلسیفیه شده، ایملپنت آنها خارج شده برای ارزیابی هسیتومورفومتریک و هیستولوژیک به لابراتوار فرستاده شد.یافته ها: ارزیابی هیستومورفومتریک نشان داد که میزان تماس ایمپلنت با استخوان در قسمت کورتکس در هر دو گروه کنترل و تجربی یکسان است اما در ناحیه مغز استخوان میانگین طول تماس استخوان با ایمپلنت در هفته های مختلف در گروه تجربی که در آن از عاج دمینرالیزه استفاده شده بود خیلی بیشتر از گروه شاهد بود (گروه تجربی= 19%، گروه شاهد= 0). سطح متوسط استخوان تازه تشکیل شده در بین پیچ ها در هفته های مختلف در گروه تجربی بیش از گروه شاهد بود (گروه تجربی= 35%، گروه شاهد= 23%).نتیجه گیری: در این مطالعه هیستومورفومتریک عاج دمینرالیزه اتوژن منجر به تشکیل استخوان جدید در مغز استخوان در اطراف ایمپلنت شد و میزان استئواینتگراسیون افزایش پیدا کرد.